Kamatayan at Kaluluwa

Sa ika-uno ng Nobyembre, ginugunita ng mga Pinoy ang Araw ng mga Patay, sa ika-dos naman ay Araw ng Kaluluwa.  Ito ang isang tradisyon taun-taon bilang pagunita sa mga pumanaw na mahal sa buhay. Sila ay nananatili pa ring buhay sa alaala sa pamamagitan ng pagdalaw sa kanilang mga puntod.

Ang kamatayan ay isang pangyayaring hindi kayang baliin. Ito ay batas ng kalikasan na umiiral sa sansinukob, ‘ika nga ‘kapag may simula, may wakas’. Ang sabi sa Kasulatan, ang kamatayan daw ay isa sa parusa ng Diyos dahil sa unang pagsuway sa kautusan ng unang tao sa balat ng lupa na sina Adan at Eva. Hindi ko lubos maisip kung ano ang itsura ng mundo ngayon kung walang kamatayan, siguradong overloaded na ang mundo (zillions of population would be alive today, excluded the plants and animals). Imagine, may chance mo pang makausap sina Adan at Eva ng personal kung hindi sila nagkasala noon.  Minsan may nabasa akong kasaysayan sa sinaunang dinastiya sa Tsina. Si Emperor Qin Shi Huang Ti noon ang nagpahanap sa kanyang mga tauhan ng ‘fountain of youth’ sa gawing silangan ng Tsina dahil gusto niyang manatiling bata at mabuhay ng matagal o magpakaylanman, the elixir of life. May mga bagay kase noon na ang paniniwala ay hindi nagkakalayo ang katotohanan at pantasya, kaya naman marami ang mga sinaunang aklat at kasulatan ang mayaman sa magical events, kasama na riyan ang mga religious scriptures. Because of craziness of this leader, nasimulan ang pagtatayo ng Great Wall of China dahil may manghuhulang nakapagsabi sa emperor na ang makakapatay sa kanya ay mga barbarong Mongols, kaya nagpatayo ng napakahabang pader sa dakong hilaga ng Tsina kung saan magsisilbing harang sa mga barbaro at nomads na mula sa labas ng Tsina. Ngunit gaano man kalakas, gaano man kalaki, gaano man kalawak  ang mga imperyo at dinastiya ay nagwawakas, ang mga matitikas na mga hari at emperor ay humihina at namamatay din.

Ang kamatayan marahil ay isa sa mga dahilan kung bakit naimbento ang mga relihiyon kung saan hindi nagkakaiba ang turo tungkol dito. Sinasabi na ang buhay sa mundo ay panandalian lamang. Ang walang hanggang buhay ay pagkatapos ng kamatayan na tinatawag na ‘sumakabilang buhay’. Marahil ay hindi matanggap ng tao na ang istorya ay nagtatapos sa kamatayan kaya kailangang mapaniwala ang sarili na may buhay pagkatapos ng kamatayan. Hindi rin nagkakaiba ang turo sa hatol sa mabubuti at masasama kung saan ang kani-kanilang Supreme Being ay may reward and punish system. Sa paniniwalang Kristiyano, langit, at impyerno ang destinasyon. Ang langit ay destinasyon ng mga mababait kung saan inilalarawan ito na katulad ng isang paraiso at lantay ng ginto ang paligid na may nagkakantahang mga angel. Impyerno naman ang bagsak ng mga pasaway kung saan ito ay dagat ng apoy at puno ng paghihirap. Ganun din ang Judaismo.  Ang katoliko kristiyano ay may idinagdag pang semi-impyerno o purgatoryo kung saan inilalagay ang may mga pending cases, kumbaga eto yung detention cell na tipong kailangang ipaglaban sa court of appeal upang maisalba sa dagat ng apoy. Ang mga taong buhay ang umaapila para sa mga ito upang mahango sa semi-impyerno na’to. Ganito ang paulit ulit na inuusal,  “…hanguin mo ang mga kaluluwa sa purgatoryo, lalung-lalo na ang nangangailangan ng iyong awa…”.  Sa paniniwalang Islam, kapag nabuhay ang isang muslim ng kalugod lugod kay Allah ay pupunta sa langit at reregaluhan ng pitumpu’t dalawang babaeng  virgin, (aba, langit nga!), at ang mga pasaway ay sa impyerno rin ang bagsak. Hindi uso ang paggunita sa mga yumao. Walang dalaw dalaw sa puntod dahil ‘anila, ang mga labi ay isa na lamang na ordinaryong lupa na tulad ng nakikita sa lansangan. Ang relihiyong Buddhism ay walang diyos. Si Buddha para sa kanila ay pinakanatatanging tao. Ayon sa kanila, si Buddha ay narating ang pinakamatayog na kaluwalhatian (nirvana) ng pagiging tao. Kaya ang aral at turo ni Buddha ang kanilang sinusunod upang sila ay makatamasa rin ng nirvana. Naniniwala sila sa reincarnation na kung saan ang pumanaw na tao ay nabubuhay muli sa kaanyuan ng ibang tao at anyong hayop naman sa mga taong namuhay na pasaway sa lupa. Ito ang reward and punish system after death na pinaniniwalaan nila. May klasipikasyon din ang reincarnation ayon sa antas ng kabaitan at kasamaan, ang may mataas na ‘kabaitan’ ay nag-rereincarnate sa isang mataas at kinikilalang tao sa lipunan habang ang masyadong ‘pasaway’ ay nagrereincarnate bilang isang kadiri at mababang uri ng hayop.

Karaniwan na rin sa kamalayan na kapag namatay ang isang tao, humihiwalay ang kanyang kaluluwa sa katawang lupa. Subalit ano nga ba ang kaluluwa?  Kung pagbabatayan ang mga napapanood sa mga pelikula, nakaguhit sa mga larawan, ito ay may transparent o semi-transparent na kaanyuan pero ‘glow in the dark’ na hawig din ng anyo ng katawan at karaniwan ay kung ano ang hitsura ng sila’y namatay. Sa mga horror movies, ang mga ‘kaluluwang ligaw’ o iyong hindi pa ‘umaakyat’ ay tinatawag na multo. Karaniwang nakabarong o babaeng sumusuka ng dugo o babaeng nakaputing kamison na nakalugay ang mahabang buhok sa bandang mukha o aninong nakikita sa sinag ng bintana o sa ilalim ng kama. Hindi pahuhuli ang mga Pinoy sa paniniwala tungkol sa kaluluwa at multo, kung saan halos ang bawat isa ay may kanya kanyang ‘multo’ story naganap sa kanilang buhay. Sa aspeto ng pilosopiya at ng mga makata, ang ‘kaluluwa’ ay ang pagkatao na kinapapalooban ng isip at dangal, as in, ‘puso’t kaluluwa’. ‘Ika ng mga lovers, “…ibibigay ko sa’yo ang aking puso’t kaluluwa…”

Ating tingnan ang mas sistematikong paliwanag sa kaluluwa,  ayon  sa dialectical materialism, ang kaluluwa ay ang consciousness ng tao, ang produkto ng utak, ito ay ang ‘diwa’ o ‘ulirat’ sa tagalog. Ang science ay hindi rin isinasaisang tabi ang pag-aaral tungkol sa ‘kaluluwa’ ng mga namayapa. In physics, the law of conservation of energy states that energy cannot created nor destroy. Ito ang aking pagbabasehan ng aking paliwanag dito. Maaring ang kaluluwang tinatawag ay yung transformed energy na nangyayari kapag namatay ang isang tao. Ang energy composition ng isang buhay na nilalang ay nagbi-breakdown sa iba’t ibang uri ng energy kapag namatay. For example, ang mga nabuhay na mga dinasaurs noon ay buhay pa rin hanggang ngayon sa ibang kaanyuang enerhiya. Ang fossils na kanilang iniwan ay pangunahing sangkap sa petrolyo, a form of energy. Maari rin naman na may iba pang consolidated atomic energy particles na gumagala sa atmosphere na may kani-kanilang pagkakakilanlan kung sino at anong uring nilalang, at ito marahil ang ‘kaluluwa’. Let’s say Jose Rizal, ang kanyang kaluluwa ay nasa atmosphere o nasa kalawakan lang ngayon, in the form of energy with certain patterns and identification. Makikilala siya ng isa rin kaluluwa na may patterns and identification din pero hindi na katulad ng pagkakakilanlan noong nabubuhay kung saan may pangalan at physical features. It’s something like in the digital world, where identities are determine in 1’s and 0’s, hexadecimals, etc. or maari rin, in the forms of wave and vibrations. Ang kaisipang ito ay maaring isang pseudoscience lamang, wala pa ring konkretong basehan at dala lang ng aking malikot na imahinasyon. Pero sa palagay ko, ito ay mas malapit sa katotohanan kaysa ibang paliwanag at paglalarawan dito. Kung ang teoryang ito ay totoo, kailangang makaimbento ng specialized modem or decoder upang makilala at magkaroon ng interaction sa isang kaluluwa. Pero sa ngayon, isang crystal ball or spirit of the glass lang ni Aling Tinay ay nagkakaigi na, pwede nang makachat ang kaluluwa ng namayapa, walang binatbat ang skype at yahoo messenger.

Ang basehan ng halaga ng buhay ng tao ay hindi kung gaano katagal nabuhay sa ibabaw ng daigdig kundi kung paano namuhay . Matagal ngang nabuhay pero wala namang nagawa, ito yung tinatawag na ‘basta na humihinga’. Mabuti pa ang namatay na mas bata pero nakagawa ng makabuluhang ambag sa sangkatauhan. Ang mga namuhay tulad nina Jesus Christ, Martin Luther Jr., Jose Rizal, Bob Marley, at John Lennon, sila ang mga halimbawa ng maagang namayapa na kahit lumipas ang mahabang panahon ay buhay pa rin sa kamalayan ng tao. 

Happy Halloween! 

VFA: A Silent Rape

Noong lagdaan ang Visiting Forces Agreement (VFA) sa pagitan ng Pinas at US noong 1998 marami ang probisyon sa kasunduan ang dehado ang Pinas tulad ng malayang paggamit ng military bases at paglabas-masok ng kagamitang pandigma sa teritoryo ng bansa. Kasama na dyan ang ‘di patas na paghawak sa mga kaso ng pasaway na mga sundalong ‘kano. Kung natatandaan ang kaso ni corporal Daniel Smith noon sa panggagahasa sa isang Pinay, walang nangyari sa kaso, at ni hindi man lang na-inquest ang salarin.

Ngayon ay isa na namang mas malalang kaso ang nagbigay bahid sa kasunduan. Dito’y lumalabas ang ilang kapalpakan ng kasunduang ito. Tinanggap ng Pinas ito kahit dehado dahil wala naman talagang magandang pam-bargain ang Pinas sa VFA na ito. Ang isa pa, para magsilbing panggulat na rin sa mga kairingan ng Pinas tungkol sa issue ng agawan ng teritoryo sa West Philippine sea. ‘Ika nga e,” may ‘kuyang’ tutulong sa amin kapag inatake nyo kami”. Pero ang tanong, maasahan ba talaga itong ‘kuya’ na’to kung sakali ngang sumiklab ang digmaan? Noong pumunta si Pres. Barack Obama sa Pinas noong nakaraang ilang buwan, wala siyang direktang sinabi na tutulong nga sa Pinas dahil sila ay may pinangangalagaang sariling ugnayan din sa China. Kasama sa kasunduan ang paggamit ng halos lahat na base military ng Pinas at kasama na nga ‘ata sa negosasyon ang ‘unlimited aliw’ ng mga sex workers at prostitutes at ilang ‘kapit sa patalim’ na mga pinays.  Kaya naman itong mga bisiting Kanong sundalo ay napaka-lax sa pananatili sa bansa. Nagagawa kahit anong gustong gawin at mga Pinoy pa ang naninimbang sa kanila. Heto na nga ulit ang ginawang walang kwentang krimen. Ayon sa ulat, inaakusahang pinatay ni PFC Joseph Scott Pemberton si Jeffrey ‘Jennifer’ Laude dahil  napag-alaman niya na isa palang transgender ang kanyang nadale. Kumbaga, parang sa deal ng mga sindikato ng droga, ipadalhan sya ng ‘fake goods’ kaya nagngitngit sa galit.  Pumunta ang mga ‘kano na yan sa Pinas para sa military exercises, eh parang iba ang pinaggagawa, ‘pototoy’ ang pinapaputok ng mga hinayupak. Wika ni Sen. Mirriam Santiago, "…"If the Philippines has primary jurisdiction, then it follows that the Philippines should have custody. But this logic is spurned by the VFA… When the US requests custody, the Philippines is required to comply immediately. But when the Philippines considers it to be an extraordinary case and requests custody, the US is merely required to give full account…This gross inequity is the elephant in the room…We are a stillborn state because our umbilical cord from the US has never been cut…" Ang gobyerno kasama na ang militar ng Pinas ay hindi natitinag bagkus ay umiiwas o itinuturing na maliit na bagay lang ang nangyari. Masakit tanggapin na magpasahanggang ngayon, ang mga Pinoy ay humahalik pa rin sa puwit ng mga Kano.

Hindi ako tutol sa VFA. Maganda ang hangarin ngunit nararapat na repasuhin ang kasunduang pumapaloob sa VFA. Bigyan ng balanseng pagtingin at pairalin ang umiiral na batas ng bansa sa mga ilang pasaway na bisitang ito. Sa estado ngayon, ang VFA ay pasimpleng pagsasamantala sa kahinaan ng bayang Pilipinas.

Markang Demonyo

Lagi kong naririnig noong bata ako sa mga tiyo at mga maglalasing sa amin, "ibili mo nga ako ang markang demonyo". Tinutukoy nila ang pinakapopular na alak sa Pilipinas maging sa ilang parte ng mundo na gin. Bilang bata, curious ako kung bakit markang demonyo ang tawag sa gin (actually Ginebra San Miguel ang brand nito). Habang tumatatagal, nagkaroon ako ng pakahulugan kung bakit markang demonyo ang tawag sa inuming iyon na kapag nakakainom ay parang mga sinasapian ng demonyo, tulad ng mga nagrarambo, naghahamon ng away, at nagwawasang sa bahay kapag nakakainom.

Kung babalikan ang kasaysayan, mahigit sandaang taon nang namamayagpag sa pamilihan ang alak na ito. Sinasabing inihanda ito sa makasaysayang Malolos Convention kung saan nabalangkas ang Malolos Constitution noong 1898. (Duda ako dito ah, parang usapang lasing lang ang nangyari noon, hehe). Aking napag-alaman din na ang label ng ginebra na pagmamay-ari ng business tycoon na si Don Enrique Zobel ay iginuhit ni National Artist Fernando Amorsolo na pinamagatang "Marca Demonio". 'Yun naman pala!

Tama na ang kwento, tagay nah, hik!

FHM Model ‘Scandal'

Kamakailan ay naging kontrobersyal ang post sa facebook ng isang magazine model. Inilarawan doon ang walang kamatayang sisteng Pinoy na ‘palakasan system’ at ‘connection system’ sa mga matataas na opisyal ng gobyerno o opisyal ng kapulisan at militar. Kapag may ‘kapit’ sa taas, matatamasa mo ang mga ‘special privileges’ na pagtrato at paggarantiya ng ‘immunity’ sa ilang umiiral na patakaran sa bansa lalo na sa regulasyon sa lansangan.   

Isang Alyzza Agustin, model ng FHM magazine ang ngayon ay umaani ng batikos matapos ang pagyayabang niyang pag-post sa facebook ng pagkaabwelto sa isang traffic violation dahil sa ipinakita nyang business card at ‘notes’ sa humuling MMDA traffic officer. Maganda at sexy pero ‘mukh ma fi’, hindi na naisip ang gulong idudulot ng kanyang post. Kunsabagay, ano ba naman ang pipigain natin sa isang 'bitch'?

Ganito ang nakasaad sa kanyang post:

“Nahuli na naman ako dahil coding but because of you Boss Alex wala ng huli huli. Thank you so much sa napaka useful mong card with matching dedication pa #happykid

Nakasulat naman sa likod ng business card:

“PLS ASSIST MY EA, ALYZZA AGUSTIN [signed]”

Dahil nakabalandra ang pangalan ng isang mataas ng opisyal ng pulis,  nagtrending ang post nyang iyon. Sa aking tantiya, ang EA ay ‘executive assistant’ ang kahulugan. Dahil kumalat sa social media ang insidente, naging laman din ito ng balita sa tv at radio at nakaabot sa kaalaman ng kapulisan at sa taong nakapangalan sa card na yaon. Isang Alexander C. Ignacio, director for plans ng PNP ang umalma sa post ni Agustin. Mariin n’yang itinanggi na sa kanya galing ang card na yaon at ni hindi n’ya kilala ang isang Alyzza Agustin. (Eh, sino ba naman ang aamin sa pagkakataon ‘yon?). Nitong nagdaang araw, napabalitang pinag-aaralan ng kapulisan na sampahan ng kaso si Alyzza.

Hindi ko na hahalughugin kung anuman ang tunay na relasyon ni Alyzza Agustin at ni Ignacio na’to. Hindi naman kaila sa marami na ang mga pulitiko at mga opisyal ng militar at pulis ay may kanya-kanyang ‘executive assistants’. Ang gusto kong pagtuunan dito ay ang kawalan ng galang sa batas, na tipong ang ‘feeling’ sa mga sarili ay hindi applicable sa kanila ang batas dahil sila ay matataas ang uri sa lipunan. Nakakangitngit kapag nakakarinig ng ‘kilala mo ba kung sino ako?..’ Yung pobreng gumagawa ng matinong trabaho ay nadadamay sa pagiging arogante, na kapag hindi binigyan ng ‘special courtesy’ ang mga hinayupak ay may kalalagyan siya. Kaya naman sunod na lamang sa baluktot na kalakaran ng lipunan. Paano titino ang sistema kung sa pinakamaliit at pinakasimpleng bagay ay may pambabastos sa batas?

Pinakamasahol na Paliparan

Topnotcher! Opo, No.1 na naman po ang Ninoy Aquino International Airport (NAIA) sa 10 Worst Airport in the World ayon sa Life Cheat Sheet website ngayong taon. Ayon sa website, matinding pakikipagtagisang-buno ng 32 milyong pasahero kada taon ang dapat sana’y pang 6 milyong pasahero lamang kada taon kapasidad ng paliparan. Inilahad din ng website ang pamantayang-sukat tulad ng, “walang modong mga tauhan, sira at panget na pasilidad tulad ng aircon at CR, mahabang pila, at siksikan. “ Noong nakaraang taon, ganito rin ang pananaw ng website na Guide to Sleeping in Airports,  Halos sa magkaparehong pamantayan, hinatulan ng naturang website bilang Rank#1 Worst Airport in the World. Hinusgahan ayon sa sumusunod ng criteria, Comfort: crowded terminals or uncomfortable/limited seating; Conveniences: terminal closes at night, no 24-hour food options or nothing to do on a layover; Cleanliness: dirty floors, bathrooms or food courts; and Customer Service: unfriendly staff or anti-airport sleeper policies. Idagdag pa natin yung mga tambay sa may labasan ng NAIA. Kunwari, tutulungan kang buhatin o itulak ang trolley kahit hindi naman kailangan ng tulong tapos hihingan ka ng 100-500 pesos. Hindi sila aalis, at hindi ibibigay ang iyong mga gamit na may kasamang pananakot hangga’t hindi aabutan ng pera. Bakit kaya hindi walisin at ipagbawal ang mga istambay sa NAIA na karamihan ay mga extortionists? Dagdag pasira ng imahe ng paliparan. Dagdag sa stress.

Noong isang taon, binisita ni Pangulong Aquino ang NAIA upang personal na inspeksyunin at napag-alaman niya na may katotohanan nga ang bali-balita. So, ano na ang plano? Anong petsa na ngayon? Wala pa ring kaayusan. Ang kanyang kalihim sa DOTC na nangangasiwa sa pagsasaayos nito na si Sec. Jun Abaya ay dating sundalo at abogado ay makupad umaksyon. Ang masama pa nito, hindi niya tinatanggap ang kahinaan ng airport. E, paano ba uumpisahang aaksyunan ang problema kung sa paningin ng isang tao ay hindi naman iyon problema? (Minana sa katangian ng boss nyang si PNoy, nang minsang kapanayamin ng media ang presidente tungkol sa problemang trapiko, aniya,  “ang traffic jam daw ay tanda ng progreso”, haisst!..) Marahil ang departamento ay hindi akma sa kanyang dating propesyon. Isang inhenyero dapat ang nangangasiwa sa sangay na ito. Ang hirap kase, sa pagpili ng iuupo sa mga sangay ng gobyerno, kung sino na lamang ang maisaksak sa puwesto kahit hindi akma ang kaalaman at kasanayan. Tulad na lamang ni MMDA Chairman Tolentino na isang abogado rin, kinamalayan ng taong ito sa mga gawaing teknikal at mga public works. Kung debate ‘yan pwede!

Marami ang nagngitngit sa pagwika ni Dan Brown na “Manila is gate of hell”. Ngunit heto na ang hubad na katotohanan na pilit itinatanggi at pinagtatakpan. Sa unang paghakbang pa lamang sa pultahan ng bansa, mararanasan ang paunang buga ng apoy ng ‘impyerno’.

Langit

Langit na patunguhan ang inaasam ng lahat. Langit na handog ng Diyos para sa mga taong namuhay sa mundo nang kalugud-lugod sa Kanya ayon na karamihang turo ng mga relihiyon. Everything is perfect in heaven, ayon sa paglalarawan dito. Ayon pa rin sa turo, temporary lamang ang buhay. Ito umano ay paghahanda o preparasyon lamang para sa kabilang buhay doon sa langit kung saan ang buhay ay walang hanggan. Marahil dahil sa nadevelop na pag-iisip na may halong pagkawindang, hindi matanggap ng tao na ang buhay ay nagtatapos sa pisikal na kamatayan. Kaya kailangang papaniwalain ang sarili na may buhay pagkatapos ng kamatayan.

Matter ba ang langit? Kung matter ang langit, ayon sa definition na pinaninwalaan ng tao, meron itong mass, and it occupy the certain space at the certain place. Samakatuwid ay nandoon lang ‘yan sa isang sulok ng ating universe or multiverse. Gaano katagal maglakbay ang isang indibidwal papuntang langit? Mas mabilis kaya sa speed of light? O teleport-type na lulusot na lamang sa isang butas at presto nasa langit na. Kung matter ito, mas malapit sa katotohanang matuklusan at maunawaan natin ang misteryong bumabalot dito. On the other hand, kung hindi matter, ibig sabihin wala itong konsepto ng biology, walang konsepto ng chemistry, at higit sa lahat walang konsepto ng physics.  Kumbaga, it’s beyond the laws that govern our universe. No particles made of. The clock is not ticking, walang konsepto ng oras. Sa madaling salita, napakahirap nitong arukin na ating pag-iisip. Kaya para sa madaling paraan ng pag-unawa, naimbento ang “concept of faith”, kung saan  hindi na kailangang mag-isip at hindi na kailangang magtanong, just believe it.

Bilang paggising sa realidad kung ano ang mayroon sa kasalukuyan at bilang simbolo ng kaluwalhatian at kaginhawaan, “Gawing Langit ang Mundo”, sabi nga ng kanta ng Siakol.

Susmarya Purisima!

May panawagan ang ilang sectors lalo na ang Chinese community na magbitiw si PNP Director Gen. Alan Purisima dahil sa tumataas na bilang ng krimen at kidnapping. Ang masakit pa nito, ilan sa mga krimeng ito ay kinasasangkutan pa ng mismong mga nasa hanay ng PNP. (Remember the holdap incident along EDSA?). Hindi raw sya epektibong hepe ng kapulisan. Bukod pa rito, kontrobersyal din ang kanyang pangalan dahil sa ilang iregularidad sa pagkakaroon nya ng mga ari-arian. Kahit ilang palusot ang sabihin, sa kabilang banda ay sabit pa rin.

Ito ang ilang halimbawa:

Ang mga luxury vehicles nyang  Land Cruiser Prado na nagkakahalaga ng P2.98 milyon, Toyota Alphard 2013, na halagang P3.2 milyon ay ‘heavily discounted’ daw, umabot halos ng 60% off, ano ‘to joke? Then, tinanong s’ya bakit hindi idineklara sa kanyang SALN, (Alam naman natin kapag ang isang public official ay hindi nagdeklara ng tamang SALN), bigla s’yang kumambyo na hindi talaga sa kanya ang mga naturang sasakyan kundi ipinahiram lang sa kanya.

Ang kanyang 4.7 hectares property sa Nueva Ecija ay nabili sa halagang P150,000 noong 1998. Ang galing naman, kahit siguro lupaing pinamumugaran ng Abu Sayaff sa Basilan hindi ka makakabili ng ganong kamurang lupa.

Ang tinaguriang ‘White House’ sa loob ng Camp Crame, ang opisyal na bahay ng PNP chief ay galing din diumano sa ‘donations’. Karamihang diumano ng kanyang mga ari-arian ay ‘donations’ or gifts galing sa mga kaibigan at kakilala.

Aba Officer, bawal ‘yan! Ayon sa RA 6713, Sec. 7. Prohibited Acts and Transaction. (d) Solicitation or acceptance of gifts. - Public officials and employees shall not solicit or accept, directly or indirectly, any gift, gratuity, favor, entertainment, loan or anything of monetary value from any person in the course of their official duties or in connection with any operation being regulated by, or any transaction which may be affected by the functions of their office. At dahil dyan pwede syang kasuhang ng kasong administratibo.

Sa kabila ng mga kontrobersyang ito, ang Malacañang ay nagtatanggol pa rin kay Gen. Purisima. Ayon kay PNoy, si Gen. Purisima ay hindi maluho ang pamumuhay. Ngunit Mr. President, ang punto ay hindi kung naging maluho ang pamumuhay o hindi, kundi kung bakit may iregularidad na pag-aari si Gen. Purisima.

Payo ni Sec. Panfilo Lacson na dati ring naging hepe ng PNP kay Gen. Purisima, huwag na nyang hataking pababa ang presidente. Kung may delikadesa sya, hindi na raw dapat magkanlong sa pangulo.