Yolly

Isang bangungot ang dinanas ng Pilipinas noong nakaraan taon sa paghagupit ng bagyong Yolanda na  nagtala sa kasaysayan na isa sa pinakamalakas na bugso at bilis. Literal na binura sa mapa ang Tacloban City at iba pang karatig na bayan. Wika ni Mayor Duterte, wala ang presensya ng diyos ng panahong binabayo ng bagyo ang lugar dahil sa nakapanlulumong sinapit. Mahigit kumulang 7,000 ang naitalang nasawi,  at daang libo ang direktang apektado ng naturang bagyo.

Naging sentro ng attention ng mundo ang sinapit ng bansa. Umiere sa mga international media ang mga pangyayari sa kasagsagan at ng aftermath ng bagyo. At dito nasukat tunay na kahandaan ng bansa sa maliit man o sa malaking mga kalamidad. Nasukat din at nabatid ng mundo kung anong klaseng diskarte meron ang gobyerno sa pagproseso ng isang worst-case scenario. May kasabihan, ang tunay na ugali ay lumalabas kapag ‘under pressure’ sa sitwasyon. Sa pagkakataong iyon, lumabas ang tunay na ugali ng mga pulitiko sa Pilipinas. Umuusok ang bunbunan kapag nakakarinig na makupad at inutil sa pag-aksyon sa nagdaang kalamidad. Nakairingan ni DILG Sec. Mar Roxas ang CNN reporter na si Steven Andrews, pati si Anderson Cooper  dahil sa diumano’y ‘exaggerated news’ na paglalarawan nila sa aftermath ng bagyo. Ngunit sa mata ng international audience, nagpakita lamang sila ng kaistupiduhang ugaling ‘more reaction than action’.  Bakit kailangang pagtakpan ang tunay na sitwasyon sa lugar? Napabalitang sinibak sa pwesto ang hepe ng pulis sa naturang bayan dahil nagbanggit siya ng casualty figure na mahigit-kumulang na 10000, taliwas sa ipinahayag ni PNoy sa international media na mahigit-kumulang 2000 lamang ang namatay. Napulitika din daw ang Mayor ng naturang bayan na nagmistulang ‘paralitikong gulay’ dahil hindi sya kaalyado ng administrasyon kaya hindi ganoon ka-smooth ang communication ng local government sa national government tungkol sa dinanas ng lugar.

Si Sec. Panfilo Lacson, dating senador, at dating PNP chief, naatasang mangasiwa sa assessment and rehabilitation ng mga naapektuhan ni Yolanda. Bakit kaya siya pa ang itinalaga doon? Malay ng taong ito sa engineering works at infra projects. Nitong nakaraang buwan, inanunsyo ni PNoy nabuo na raw ang master plan para sa rehabilitasyon ng nasirang lugar. Juice mio! anong petsa na? plano pa lang ‘yan, wala pa iyong actual na ginagawa. Ang mga libo-libong apektado ay kasalukuyan pa ring nganga sa ayuda ng gobyerno. Kumusta na ang kulang-kulang 20 bilyong pisong donasyon galing sa iba't ibang bansa, napupunta ba sa rehabilitasyon ng lugar? May tamang pag-audit kaya ng paggastos nito?

Resilient na raw ang mga Pinoy sa bagyo pero ito na rin marahil ang dahilan kung bakit tuwing may ibinabalitang parating na isang malakas ng bagyo ay parelax-relax pa rin, pabingo bingo, pa-toma toma. Saka lang nagkukumahog maghanda at lumikas kapag mismong binabagyo na at tinatangay na ng hangin at baha ang mga kani-kanilang mga bahay. Ang tawag dito ay ‘utak-tingi’  o patingi-tinging pag-iisip sa bagay-bagay, isang karaniwang sisteng Pinoy, isang sa dahilan ng mabagal na pag-unlad ng bansa dahil sa napakapayak na pag-iisip.