Apatnapu't dalawang taon na ang lumipas nang balutin ang Pilipinas ng dilim ng Martial law. Ginugunita ngayong araw (September 21) ang Proclamation 1081 o Martial law na ipinatupad ni dating presidente Ferdinand Marcos. Nararapat lamang na gunitain ito dahil ang mga Pinoy ay may sakit na amnesia. Isang paalaala para sa mga nakakalimot sa hagupit at pasakit nitong ginawa sa Pilipinas. Ang mga mamamayan noon ay nababalot ng pangamba at takot, nagkukubli at umiidlip na lang sa isang sulok, at nagsasabing 'wake me up when september ends'. Sa panahon ng kanyang pagiging diktador, pinapatay niya ang 3,257 katao, pinahirapang pisikal ang 35,000 katao, at ipinakulong ang 70,000 katao. Sa pag-eestimate, umabot sa $10 Billion ang ninakaw ng mga Marcos sa kaban ng bayan na ngayon ay unti-unting binabawi. Ayon sa Tranparency International, si Marcos ay pangalawang pinaka-corrupt na taong nabuhay kaya nagugulat ang mundo nang minsang may sumasaging usapin tungkol sa pagiging bayani ni Marcos. Napapagkamalan tuloy ng daigdig na dakilang mga tanga ang mga Pilipino.
Wika ng anak niyang si Sen. Bongbong Marcos, may karapatan daw ang kanyang ama na ilibing sa Libingan ng mga Bayani. Ipagpalagay na nating may karapatan nga at darating ang panahon na ang kagustuhan niyang ito ay makuha ngunit paalala lang sa kanya, ang pagkilala sa kabayanihan ay nagmumula sa pangkalahatang pagkilala ng mga tao. Kahalintulad 'yan ng pag-ani ng respeto, hindi 'yan binibili, hindi inaagaw, hindi ipinipilit, kun'di kusa 'yang ibinibigay ng tao. Nakakahiya na nakalibing nga sa Libingan ng mga Bayani, iniismiran at tinatasan lang naman ng kilay ng mga dumaraan doon. Hiyang hiya naman yung mga lihitimong mga bayaning nakalibing doon. Hiyang hiya rin si Ninoy na kinikilalang bayani ay doon lang nakalibing sa Manila Memorial Park.
Hindi ko maintindihan sa mga istupidong fanatics at loyalista ni Macoy kung bakit sa kabila ng kademonyuhang ginawa sa bayan ay patuloy pa rin ang paghanga at pagsampalataya sa kanya, sampu ng kanyang angkan. Please lang, huwag nyo na kaming idamay sa inyong katangahan. Napakasimpleng unawain, halimbawa, may isang 'holdaper', tinutukan at ninakawan ka na, binatukan at tinadyakan ka pa, nasambit mo pang 'thank you, ang galing mo idol, balik ka ulet ha!'. Sa mga loyalista ni Macoy, huwag na nating baliin ang kasaysayan. Sa pangkalahatan, kung ating tutuusin, malayo ng sampung malayo ang kawalanghiyaang nagawa sa kanyang kabutihang nagawa.
Wika ng anak niyang si Sen. Bongbong Marcos, may karapatan daw ang kanyang ama na ilibing sa Libingan ng mga Bayani. Ipagpalagay na nating may karapatan nga at darating ang panahon na ang kagustuhan niyang ito ay makuha ngunit paalala lang sa kanya, ang pagkilala sa kabayanihan ay nagmumula sa pangkalahatang pagkilala ng mga tao. Kahalintulad 'yan ng pag-ani ng respeto, hindi 'yan binibili, hindi inaagaw, hindi ipinipilit, kun'di kusa 'yang ibinibigay ng tao. Nakakahiya na nakalibing nga sa Libingan ng mga Bayani, iniismiran at tinatasan lang naman ng kilay ng mga dumaraan doon. Hiyang hiya naman yung mga lihitimong mga bayaning nakalibing doon. Hiyang hiya rin si Ninoy na kinikilalang bayani ay doon lang nakalibing sa Manila Memorial Park.
Hindi ko maintindihan sa mga istupidong fanatics at loyalista ni Macoy kung bakit sa kabila ng kademonyuhang ginawa sa bayan ay patuloy pa rin ang paghanga at pagsampalataya sa kanya, sampu ng kanyang angkan. Please lang, huwag nyo na kaming idamay sa inyong katangahan. Napakasimpleng unawain, halimbawa, may isang 'holdaper', tinutukan at ninakawan ka na, binatukan at tinadyakan ka pa, nasambit mo pang 'thank you, ang galing mo idol, balik ka ulet ha!'. Sa mga loyalista ni Macoy, huwag na nating baliin ang kasaysayan. Sa pangkalahatan, kung ating tutuusin, malayo ng sampung malayo ang kawalanghiyaang nagawa sa kanyang kabutihang nagawa.
No comments:
Post a Comment